Ectropion hond: oorzaken, symptomen en behandelopties

Ectropion bij honden is een oogafwijking waarbij het onderste ooglid naar buiten krult, wat kan leiden tot chronische oogirritatie en ontstekingen. Dit komt vooral voor bij rassen met losse huidplooien, zoals de Bloedhond, Sint-Bernard en Basset Hound. In sommige gevallen is het een erfelijke aandoening, terwijl het in andere gevallen door trauma of veroudering kan ontstaan. De symptomen zijn onder meer trillende en droge ogen, roodheid en overmatige traanproductie, wat kan leiden tot secundaire infecties. De behandeling varieert van oogzalf en kunstmatige tranen tot chirurgische ingrepen voor ernstige gevallen. In dit artikel bespreken we de oorzaken, symptomen en behandelopties van ectropion bij honden en beantwoorden we enkele van de meest gestelde vragen.

Wat zijn de oorzaken van ectropion bij honden?

Ectropion bij honden kan worden veroorzaakt door genetische, fysiologische of externe factoren. De meest voorkomende oorzaken zijn:

• Genetische aanleg: Rassen zoals de Bloedhond, Sint-Bernard, Basset Hound, Mastiff en Cocker Spaniël hebben door hun genetische samenstelling een losse huid en langere oogleden, wat het risico op ectropion verhoogt.
• Congenitale afwijkingen: Sommige pups worden geboren met te lange of slappe oogleden die niet goed aansluiten op de oogbol.
• Veroudering: Naarmate de hond ouder wordt, kunnen de ogen en oogleden verslappen, waardoor ectropion kan ontstaan.
• Letsel of littekenvorming: Trauma aan het ooglid of eerdere ingrepen (zoals correctie van entropion) kunnen ectropion veroorzaken.
• Neurologische aandoeningen: Verlamming van de nervus facialis (aangezichtszenuw) kan leiden tot slapheid van het ooglid.

Welke hondenrassen lopen het meeste risico op ectropion?

Hondenrassen die het meest vatbaar zijn voor ectropion zijn:

Wat zijn de symptomen van ectropion bij honden?

Honden met ectropion vertonen meestal de volgende klinische symptomen:

• Afhangende oogleden: Het onderste ooglid hangt los, waardoor het roze bindvlies zichtbaar wordt.
• Overmatige traanproductie: Door het openstaande ooglid verdampen tranen te snel, wat leidt tot overmatig tranen of droge ogen.
• Roodheid en ontsteking: De oogleden kunnen rood en ontstoken raken door voortdurende irritatie van stof en bacteriën.
• Slijmafscheiding en ooginfecties: Door onvoldoende bescherming van de ogen kan er regelmatig etterige of slijmerige afscheiding
• Gevoeligheid voor licht: Sommige honden knijpen hun ogen dicht of vermijden fel licht door pijnlijke en geïrriteerde ogen.

Hoe kan je ectropion herkennen bij je hond?

Om ectropion bij je hond te herkennen, kan je op de volgende tekenen letten:

Heb je één of meerdere van deze symptomen opgemerkt? Raadpleeg dan een dierenarts voor een uitgebreide diagnose.

Hoe wordt ectropion bij honden gediagnosticeerd?

De diagnose van ectropion gebeurt meestal via een visueel onderzoek door een dierenarts. Indien nodig kan een specialistische dierenarts (veterinaire oogarts) aanvullende tests uitvoeren, zoals:

• Fluoresceïnekleuring: Om te controleren op hoornvliesbeschadiging door uitdroging of vuilophoping.
• Schirmer-test: Meten van de traanproductie om te beoordelen of het oog voldoende gehydrateerd blijft.
• Oogonderzoek met spleetlamp: Inspectie van de oogleden en het hoornvlies om verdere schade op te sporen.

Wanneer moet je met je hond naar de dierenarts voor ectropion?

Je moet direct naar de dierenarts als je hond:

• Samenkneep of schuin kijkt met één of beide ogen.
• Veel tranen of etterige afscheiding heeft.
• Tekenen van pijn bij fel licht vertoont.
• Chronische oogirritatie of infecties

Wat zijn de mogelijke behandelingen voor ectropion bij honden?

De behandeling van ectropion varieert afhankelijk van de ernst van de aandoening.

Kan ectropion vanzelf genezen?

In lichte gevallen of bij jonge honden kan ectropion spontaan verbeteren naarmate de hond groeit. Echter, aanhoudende symptomen vereisen medische behandeling.

Welke niet-chirurgische behandelingen zijn mogelijk?

Bij milde ectropion kunnen de volgende niet-invasieve behandelingen helpen:

• Kunstmatige tranen om uitdroging te voorkomen.
• Antibiotische oogzalven bij infecties.
• Ontstekingsremmende medicatie om zwellingen te verminderen.

Hoe verloopt een operatieve behandeling voor ectropion?

Bij ernstige gevallen is een chirurgische ingreep nodig. De meest gebruikte technieken zijn:

1. Wedge-resectie (wig-excisie): Het verwijderen van een klein stukje huid om het ooglid strakker te maken.
2. Hotz-Celsus correctie: Herstellen van de ooglidpositie via een chirurgische inkorting.
3. Combinatie van technieken bij complexe gevallen.

Deze ingrepen gebeuren onder algehele narcose en hebben een herstelperiode van 10-14 dagen.

Wat zijn de risico’s van een operatie tegen ectropion?

Mogelijke complicaties zijn:

• Te strakke oogleden na de operatie.
• Onvoldoende correctie, waardoor een tweede operatie nodig is.
• Postoperatieve infecties of irritaties die behandeld moeten worden met medicatie.

Kun je ectropion bij honden voorkomen?

Ectropion is niet altijd te voorkomen, maar je kan de kans op complicaties verkleinen door:

• Verantwoorde fokkeuzes: Alleen fokken met gezonde ouderdieren zonder ectropion.
• Regelmatige oogcontroles: Vooral bij risicorassen.
• Bescherming tegen trauma: Voorkom oogletsel door ruige spelletjes of contact met scherpe objecten.

Is ectropion bij honden erfelijk?

Ja, bij rassen met losse huidplooien is ectropion vaak aangeboren en erfelijk bepaald.

Conclusie

Ectropion bij honden is een veelvoorkomende oogafwijking, vooral bij rassen met losse huid en lange oogleden. De aandoening kan milde tot ernstige symptomen veroorzaken, zoals tranende ogen, roodheid en ontstekingen. De behandeling hangt af van de ernst en varieert van oogzalven en druppels tot een chirurgische correctie. Vroege diagnose en behandeling zijn cruciaal om complicaties zoals ooginfecties en blijvende beschadigingen te voorkomen. Als je vermoedt dat je hond ectropion heeft, neem dan zo snel mogelijk contact op met je dierenarts.